Ksiądz Hen­ryk Szu­man uro­dził się 13 czerwca 1882 r. w Toru­niu.  Wywo­dził się   z rodu przez wieki i kolejne poko­le­nia wielce zasłu­żo­nego dla pol­sko­ści, który dla ojczy­zny nigdy nie szczę­dził trudu   i ofiar.

Szcze­gólna atmos­fera rodzin­nego domu, prze­nik­nięta głę­boką reli­gij­no­ścią, wza­jemną miło­ścią oraz wyso­kimi wzor­cami moral­nymi już w dzie­ciń­stwie ugrun­to­wała postawy mło­dego Hen­ryka, który został wycho­wany w duchu posza­no­wa­nia ojczy­stej histo­rii oraz wraż­li­wo­ści na dolę cier­pią­cych i pokrzyw­dzo­nych. Ksiądz Hen­ryk był dzie­ka­nem deka­natu sta­ro­gardz­kiego i pro­bosz­czem para­fii p.w. św. Mate­usza w Sta­ro­gar­dzie Gdań­skim. To wła­śnie on jest budow­ni­czym
i pierw­szym admi­ni­stra­to­rem para­fii p.w. św. Woj­cie­cha. W swoim życiu nale­żał do licz­nych pol­skich orga­ni­za­cji oświa­to­wych i cha­ry­ta­tyw­nych, współ­cze­śnie czę­sto okre­śla się go jako apo­stoła trzeź­wo­ści i miło­ści wobec ubo­gich.
1 wrze­śnia 1939 r. został zmu­szony opu­ścić swoją nową para­fię.  2 paź­dzier­nika 1939 r. został zastrze­lony w For­do­nie
k. Byd­gosz­czy (w Doli­nie Śmierci). Przed roz­strze­la­niem wzniósł legen­darny dzi­siaj okrzyk: „Niech żyje Chry­stus Król, niech żyje Pol­ska!”.
Jest jed­nym ze 122 Sług Bożych wobec któ­rych 17 wrze­śnia 2003 roku roz­po­czął się, pro­ces beaty­fi­ka­cyjny dru­giej grupy męczen­ni­ków z okresu II wojny światowej.

Modli­twa o beaty­fi­ka­cję Sługi Bożego Księ­dza Pra­łata Hen­ryka Szumana

 Panie Boże, nasz naj­lep­szy Ojcze, Ty w każ­dym cza­sie uka­zu­jesz swoją miłość ojcow­ską, a w świe­cie roz­dar­tym przez walki i nie­zgodę czy­nisz czło­wieka goto­wym do pojed­na­nia. Męczen­nicy za wiarę, wyno­szeni do chwały ołta­rzy, są zna­kiem zwy­cię­stwa dobra nad złem, prze­ba­cze­nia nad ter­ro­rem i prze­mocą. Cie­bie, Boże Ojcze, pro­simy, aby prace, jakie podej­mu­jemy w nowym pro­ce­sie beaty­fi­ka­cyj­nym Pol­skich Męczen­ni­ków, zostały pobło­go­sła­wione – i Twoją mocą,
i Twoją miło­ścią. Niech męczeń­ska śmierć naszych roda­ków w nie­ludz­kim cza­sie, na ziemi, która stała się także nie­ludzka za sprawą nie­na­wi­ści, była zna­kiem pojed­na­nia, a dla nas rękoj­mią Two­jego, Ojcze, miłosierdzia.

Pro­simy Cię zatem, abyś umoc­nił nas w wier­nej służ­bie Tobie, chwała zaś Męczen­ni­ków, myślimy nade wszystko o tak bli­skim nam księ­dzu Hen­ryku Szu­ma­nie, Twoim Słu­dze, którą potwier­dzi Chry­stu­sowy Namiest­nik, niech ozna­cza dla nas dar czasu, który na nowo czy­nisz swoim, a dzięki miło­ści czy­nisz także naszą zie­mię prze­strze­nią swo­jej nowej z nami
i dla nas obec­no­ści. Niech to sprawi Chry­stus, który jest koroną Świę­tych, i Pani nasza, Kró­lowa Męczen­ni­ków. Pole­camy to Tobie, Dobry Ojcze, przez Chry­stusa, Pana naszego. Amen.