Niepokalanów to miejsce oddane Matce Bożej na Jej wyłączną własność. Założyciel św. Maksymilian Maria Kolbe, przybył tu w 1927 r. wraz z grupą 20 braci. W szczerym polu postawił figurkę Niepokalanej. Takie były skromne początki.

9 lipca 2022 r. o godz. 6:00, grupa pielgrzymów wyruszyła z parafii św. Wojciecha w Starogardzie Gdańskim  na autokarową pielgrzymkę do miejsca życia i działalności św. Maksymiliana.

Po przybyciu na miejsce, pielgrzymi uczestniczyli we Mszy św. w Bazylice pw. Niepokalanej Wszechpośredniczki Łask, a po Eucharystii przed Najświętszym Sakramentem odmówili różaniec święty w intencji rodzin oraz dokonali aktu poświęcenia swoich rodzin oraz rodzin całego świata Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny.

Po wspólnej modlitwie i nasyceniu ducha, nadszedł czas na nasycenie ciała w pobliskiej restauracji. Podczas obiadu, wspólne rozmowy integrowały oraz zawiązywały wspólnotę wśród pielgrzymów.

Po obiedzie cała grupa udała się do pobliskiej sali, by obejrzeć Misterium Męki Pańskiej do którego wprowadził nas o. Jarosław, natomiast w ruchomej Panoramie Tysiąclecia raz jeszcze w ten prosty, obrazowy sposób pątnicy przeżyli lekcję historii Polski.

Odwiedzając Muzeum św. Maksymiliana pielgrzymi z podziwem słuchali opowiadania o. Kazimierza o historii Niepokalanowa i raz jeszcze uświadomili sobie bogactwo życia św. Maksymiliana Marii Kolbego, o którym wydawało się, że tak wiele wiedzą.

Kiedy w klasztorze gestapowcy aresztowali pięciu ojców, wśród nich o. Maksymiliana, zaczął się dla niego ostatni etap życia, najtrudniejszy. Był więziony sto dni na Pawiaku, siedemdziesiąt siedem w Oświęcimiu, w tym czternaście dni konania w głodowym bunkrze. Nie umarł, ale oddał życie za bliźniego, i to jest szczyt chrześcijańskiej miłości.

Po zwiedzeniu muzeum, był czas wolny na indywidualną adorację Najświętszego Sakramentu w kaplicy adoracji, na kawę i lody, a później na powrót do domu. Pokładając nadzieję w Bogu na sam koniec pielgrzymi zaśpiewali Apel Jasnogórski dla Niepokalanej.

To był dobry czas. Wrażenia, które stały się doświadczeniem pielgrzymów w ich sercach pozostaną na zawsze. 

Chwała Panu.